Ooit het thuis van de Real Pirates Of The Caribbean
De geschiedenis van Curaçao gaat terug tot de prehistorie toen de eerste bekende inwoners de Arawak Amerindianen waren die in uitgeholde kano's vanaf nederzettingen aan de Noord-Oostelijke kustlijn vanuit Zuid-Amerika kwamen.
De eerste Europese ontdekkingsreizigers die het eiland ontdekten waren Spanjaarden die in 1499 aan land kwamen onder het commando van Alonso de Ojeda. De Spanjaarden maakten de inheemse bevolking tot slaaf en voerde ze onder dwang naar andere eilanden, waar meer natuurlijke hulpbronnen waren die gemijnd of geoogst konden worden. Het eiland stond toen bekend als een van de "nutteloze eilanden" of "kleine antillen".
Er is veel discussie over de herkomst van de naam Curaçao. Een groeiende consensus geeft de eer aan de Portugezen en het is waarschijnlijk dat het eiland is vernoemd naar een plaats van herstel of genezing van scheurbuik vanwege de vitamine C die beschikbaar was in het lokale fruit "Ilha da Curacao" (eiland van genezing). Er zijn ook andere theorieën, waarover u hier kunt lezen.
In 1634 werd het eiland veroverd door de Nederlanders en in 1634 richtte de West-Indische Compagnie de hoofdstad Willemstad op. Binnen 30 jaar werd de natuurlijke haven van het eiland het middelpunt van de Noord-Atlantische slavenhandel.
Curaçao werd gedurende de 18e en 19e eeuw veroverd en ging weer verloren tussen de Britten, Fransen en Nederlanders, waarbij de Nederlandse overheersing uiteindelijk stabiliseerde in 1815 en de slavernij vervolgens werd afgeschaft in 1863. Gedurende dezelfde periode werd Curaçao ook een bestemming voor de "real Pirates of the Caribbean" en van profiteurs die profiteerden van andere afgelegen natuurlijke havens op het eiland.
Ook vond in deze periode de grootste maritieme ramp in de regio plaats toen het Nederlandse piratenbestrijdingsschip de Alphen explodeerde in de Anna Bai-haven in het midden van Willemstad, zoals hierboven afgebeeld. De kapitein en 201 andere bemanningsleden kwamen om, samen met 50 lokale inwoners. Er hangt een groot mysterie rondom de oorzaak van de ontploffing, waarover u zelf meer kunt ontdekken in het Maritiem Museum Curaçao. U kunt een gedetailleerde tentoonstelling vinden over de slavenhandel in het museum Kura Hulanda, en een "levende" tentoonstelling in de Mikvé Israël-Emanuelsynagoge, welke de oudste actieve in gebruik zijnde synagoge in de Nieuwe Wereld is. Het wekt geen verbazing dat de rijke historie, culturen en architectuur van Curaçao een plaats hebben ingenomen op de UNESCO-werelderfgoedlijst.
De 20e eeuw bood een nieuwe rol voor de haven toen de Nederlandse overheid en Royal Dutch Shell een grote raffinaderij bouwden op de voormalige locatie van de markt voor de slavenhandel, nadat een uitgebreid olieveld werd ontdekt in het Maracaibo Basin in Venezuela. Dit alles zorgde voor een golf van rijkdom, investeringen en ontwikkeling op Curaçao.
Het toerisme speelde ook een steeds grotere rol in de economie van het eiland en werd zelfs nog belangrijker toen Shell de raffinaderij medio jaren tachtig verkocht aan een lokaal overheidsconsortium. Curaçao werd ook een financieel offshore centrum voor bedrijven en individuen die op zoek waren naar belastingvoordeel.
De structuur van de overheid evolueerde ook in de loop der tijd omdat de Afro-Caribische bevolking meer betrokken raakte in de politiek na de maatschappelijke onrust eind jaren zestig, hetgeen uiteindelijk culmineerde in de huidige structuur, waarbij Curaçao op 10 oktober 2010 een autonoom land werd binnen het Koninkrijk der Nederlanden.
